I Played the Role of the Adopted Daughter Too Well

เมื่อฉันเข้ามาในหนังสือครั้งแรก เป้าหมายของฉันคือเอาชีวิตรอด ‘ฉันต้องอยู่ให้นานกว่านี้! และมีความสุข!’
ดังนั้นฉันจึงพยายามอย่างเต็มที่ ฉันจะเดินไปบนเส้นทางดอกไม้ของฉันเอง “ไม่ว่าฉันจะไปที่ไหน ที่นั่งข้างๆ เธอก็เป็นของฉัน คุณสัญญาว่าจะลูบหัวฉันตลอดชีวิตใช่ไหม”
ตัวละครชายที่แข็งแกร่งที่สุดซึ่งถูกแทงตายในนิยายต้นฉบับจ้องมาที่ฉันด้วยสายตาที่ครอบงำ
ถ้าฉันไม่บอก เขาจะทำลายโลก “ใช่ ฉันจะฆ่าเขา แล้วคุณก็มีความสุขด้วยใช่ไหม” พี่ชายคนที่ห้าดูบ้าไปหน่อย
“นี่คือดินแดนของฉันจากที่นี่ถึงที่นี่ และของคุณด้วย ดีใจที่ได้ต่อลมหายใจกับความฝันอันยิ่งใหญ่ของคุณ”
พี่สาวคนที่สี่ที่กลายเป็นผู้หญิงที่ร่ำรวยที่สุดในทวีปเปิดแผนที่และพูดอย่างนั้น
ถ้าฉันบอกว่าฉันไม่มีความฝันที่ยิ่งใหญ่เหมือนเธอ ฉันคิดว่าหายนะจะเกิดขึ้น “ฉันเฝ้ารอวันเหมายันที่คุณจะได้ปกครองอย่างสมบูรณ์”
เสียงหัวเราะดังขึ้นบนใบหน้าของพ่อบ้านที่ให้บริการฉัน “ถ้าคุณไม่เชื่อมต่อกับ Verratoux หัวใจของฉันจะหยุดเต้นในเช้าวันพรุ่งนี้ คุณแน่ใจหรือว่าคุณโอเคกับเรื่องนั้น”
พี่สาวคนแรกของฉันซึ่งควรจะเป็นผู้สืบทอดตำแหน่งเดิม ขู่ฉันด้วยชีวิตของเธอ และนี่คือปัญหาที่ใหญ่ที่สุด
ทันใดนั้น รอยยิ้มจางๆ ก็ยกขึ้นที่มุมปากของพ่อ ซึ่งแข็งแกร่งกว่าพ่อเดิมที่เขาเป็น
“อิสระ? ลองแล้ว ฉันจะไม่ปล่อยให้มดแม้แต่ตัวเดียวอยู่บนแผ่นดินนี้”
“คุณคิดหรือว่าคุณจะปล่อยมือผมและยืนได้ด้วยตัวเอง…”
แล้วเขาก็จ้องมาที่ผมอย่างหมกมุ่น พวกเขาทั้งหมดทำตัวแปลก ทุกอย่างผิดพลาดไป.
ฉันทำได้ดีที่สุดเท่านั้น